Αυξητική γλουτών με λίπος, υαλουρονικό, ενθέματα σιλικόνης

Η Αυξητική Γλουτών αποσκοπεί στην αύξηση του όγκου των γλουτών. Απευθύνεται στα άτομα εκείνα που έχουν μικρούς γλουτούς και επιθυμούν την αύξηση του όγκου τους. Η διαδικασία προϋποθέτει την προσθήκη υλικού, το οποίο θα δώσει τον απαιτούμενο όγκο. Ανάλογα με το είδος αυτού του υλικού ορίζονται και οι διαφορετικές τεχνικές.

Τα υλικά που συνήθως χρησιμοποιούνται είναι τα ενθέματα σιλικόνης και το λίπος.
Η συνηθέστερη μέθοδος είναι αυτή της χρήσης ενθεμάτων σιλικόνης. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αναπτυχθεί αρκετά η αύξηση των γλουτών με χρήση λίπους γνωστή και ως BBL (Brazilian Butt Lift).

Όποια μέθοδος όμως και αν επιλεγεί, ιδιαίτερη σημασία έχει η χρήση ασφαλών και εγκεκριμένων υλικών και μεθόδων, ώστε να μην παρουσιάζονται προβλήματα, όπως κατά καιρούς συμβαίνει, όταν για λόγους οικονομίας χρησιμοποιούνται υλικά μη εγκεκριμένα και από ιατρούς μη ειδικούς.

Όπως και στην αυξητική μαστών έτσι και στην αυξητική γλουτών χρησιμοποιούνται ενθέματα σιλικόνης. Εξάλλου, πριν κατασκευαστούν ειδικά ενθέματα για τους γλουτούς, οι πλαστικοί χειρουργοί χρησιμοποιούσαν στην επέμβαση αυτή τα ενθέματα των μαστών. Σήμερα υπάρχουν ενθέματα ειδικά για τους γλουτούς. Οι ιδιαιτερότητες που αυτά έχουν αφορούν στο σχήμα τους, αλλά και στην διαφορετικότητα του υλικού. Όσον αφορά στο σχήμα υπάρχουν δύο κατηγορίες, τα στρογγυλά και τα ωοειδή. Όσον αφορά στην υφή της σιλικόνης, αυτή είναι πολύ πιο συνεκτική (cohesive) από αυτή των μαστών, έως και συμπαγής κάποιες φορές. Η επιλογή του τύπου του ενθέματος, καθώς και του μεγέθους του γίνεται μετά από συνεννόηση του ιατρού με το ενδιαφερόμενο άτομο κι έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες στην κατασκευή των γλουτών, καθώς και τις επιθυμίες του ατόμου.

Προκειμένου να εισχωρήσει το ένθεμα στους γλουτούς πρέπει να γίνει μία τομή. Η τομή αυτή είναι κάθετη και γίνεται στην περιοχή του κόκκυγα. Δηλαδή βρίσκεται στο άνω μέρος της σχισμής των γλουτών. Έχει μήκος 6-8 εκατοστών και ένα μέρος της βρίσκεται ανάμεσα στους γλουτούς ενώ το υπόλοιπο συνεχίζει  πάνω από αυτούς. Μετά την επούλωση παραμένει ένα σημάδι, το οποίο όμως δεν γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό. Μέσω αυτής της τομής ο πλαστικός χειρουργός δημιουργεί μια θήκη σε κάθε γλουτό, όπου θα τοποθετηθούν τα ενθέματα.

Αυτό έχει να κάνει με το επίπεδο μεταξύ των ιστών, όπου θα τοποθετηθεί το ένθεμα. Η διαφορά μεταξύ τους έγκειται στο επίπεδο τοποθέτησης σε σχέση με τον μείζονα γλουτιαίο μυ. Ο μυς αυτός είναι ένας αρκετά μεγάλος μυς, που καλύπτει όλη την έκταση των γλουτών  και βρίσκεται ακριβώς κάτω από το λίπος και το δέρμα της περιοχής. Τα επίπεδα τοποθέτησης, που γενικά χρησιμοποιούνται, με σειρά από τα πιο επιφανειακά προς τα βαθύτερα, είναι τα εξής τέσσερα:

Στην επιφάνειά του ο μυς καλύπτεται από μία ανθεκτική μεμβράνη. Το ένθεμα μπορεί να τοποθετηθεί κάτω από αυτή τη μεμβράνη, δηλαδή το ένθεμα καλύπτεται, εκτός από το δέρμα και το λίπος, και με αυτή την μεμβράνη. Τα πλεονεκτήματα είναι ότι και αυτό έχει ελάχιστο  έως καθόλου πόνο, μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε σημείο του γλουτού επιθυμούμε και ότι η περιτονία παρέχει μία πιο ισχυρή κάλυψη. Από την άλλη πλευρά πάλι, πολλοί γιατροί υποστηρίζουν ότι η κάλυψη από την περιτονία δεν είναι αρκετά ισχυρή και μετά από καιρό το ένθεμα αρχίζει και πάλι να διαγράφεται. Σε αυτό βέβαια δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία.

Στην περίπτωση αυτή το ένθεμα τοποθετείται μέσα στο μυ. Δηλαδή, περίπου όσος μυς υπάρχει πάνω από το ένθεμα υπάρχει και κάτω από αυτό. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι δίνεται η δυνατότητα να μπει το ένθεμα σε οποιοδήποτε σημείο του γλουτού και όχι μόνο στο ανώτερό του μέρος όπως συμβαίνει με την τοποθέτηση κάτω από το μυ. Ταυτόχρονα βέβαια έχει τα πλεονεκτήματα της κάλυψης του ενθέματος με μυ. Η κάλυψη αυτή δίνει πιο φυσικό σχήμα και κάνει το ένθεμα να μη διαγράφεται, να μη φαίνεται δηλαδή στο πέρασμα του χρόνου. Μειονέκτημα της μεθόδου είναι ο μεγαλύτερος χρόνος αποθεραπείας, δηλαδή το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που χρειάζεται προκειμένου το άτομο να επανέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Στην περίπτωση αυτή το ένθεμα τοποθετείται ακόμα βαθύτερα, δηλαδή κάτω από το μυ. Το πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη κάλυψη στο ένθεμα, ώστε αυτό ποτέ να μη διαγράφεται, δηλαδή να μη φαίνεται ότι έχει μπει ένθεμα. Από την άλλη πλευρά βέβαια, μειονέκτημα είναι ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο όταν επιθυμούμε γέμισμα στο ανώτερο μέρος του γλουτού. Το ένθεμα δεν μπορεί να τοποθετηθεί στο κατώτερο μέρος του γλουτού, διότι εκεί υπάρχει το ισχιακό νεύρο το οποίο είναι πολύ σημαντικό και σε μια τέτοια περίπτωση θα του δημιουργούσαμε πρόβλημα. Βέβαια, ο νεανικός γλουτός χαρακτηρίζεται από όγκο στο ανώτερό του μέρος κι επομένως η τοποθέτηση σε αυτή την περιοχή δεν είναι αφύσικη.

Επειδή κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητές της, καλό είναι ο πλαστικός χειρουργός να χρησιμοποιεί την τεχνική εκείνη που προσαρμόζεται καλύτερα στις αισθητικές απαιτήσεις του ατόμου, που θέλει να βελτιώσει την εμφάνιση των γλουτών του.

Σε συνεννόηση και με τον πλαστικό χειρουργό, θα πρέπει να έχει προαποφασιστεί το μέγεθος και το σχήμα του ενθέματος, με βάση τις επιθυμίες του ατόμου, αλλά και τις ιδιαιτερότητες της περίπτωσής του. Μετά το τέλος της επέμβασης, τοποθετείται ένας κορσές.

Ο απαιτούμενος χρόνος νοσηλείας μετά την επέμβαση αυξητικής γλουτών, συνήθως είναι μία ημέρα. Κάποιες φορές μπορεί να μη χρειαστεί διανυκτέρευση.

Το λίπος του ιδίου του ατόμου είναι ένα υλικό το οποίο όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια στην πλαστική χειρουργική. Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να προσθέσουμε όγκο σε κάποια περιοχή που το έχει ανάγκη. Το λίπος έχει χρησιμοποιηθεί στην αύξηση όγκου των μαστών, στην αύξηση των γλουτών, στη βελτίωση των γραμμών του προσώπου και διάφορα άλλα. Το λίπος είναι υλικό απόλυτα ασφαλές διότι λαμβάνεται από το ίδιο το άτομο. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί κανείς να το βρει στον οργανισμό σε σχετικά μεγάλες ποσότητες.

Στο πρώτο στάδιο ο πλαστικός χειρουργός παίρνει λίπος από το άτομο με τη μέθοδο της λιποαναρρόφησης. Οι περιοχές που προτιμώνται για την λήψη λίπους είναι η κοιλιά και το έσω μέρος των μηρών. Αυτό συμβαίνει διότι οι περιοχές αυτές έχουν μεγαλύτερη ποσότητα βλαστοκυττάρων. Εάν όμως αυτό το λίπος δεν φτάνει μπορεί ο πλαστικός χειρουργός να πάρει και από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Για τη λήψη του λίπους χρησιμοποιούνται ειδικές κάνουλες, οι οποίες είναι πιο ατραυματικές για το λίπος, σε σχέση με αυτές της κλασικής λιποαναρρόφησης.

Αφού ο πλαστικός χειρουργός πάρει την ποσότητα του λίπους, που είναι απαραίτητη, μπαίνει στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας, που είναι η επεξεργασία του λίπους. Η επεξεργασία μπορεί να γίνει είτε με ειδική φυγοκέντρηση ή με διάφορες άλλες μεθόδους διήθησης.

Μετά το πέρας της ειδικής επεξεργασίας του λίπους, ακολουθεί το τρίτο στάδιο. Στη φάση αυτή ο πλαστικός χειρουργός εγχύει το λίπος στην περιοχή των γλουτών. Η ποσότητα του λίπους που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από την επιθυμία του ατόμου, όσον αφορά το βαθμό αύξησης, αλλά και από τη δυνατότητα διάτασης, που έχει το δέρμα της περιοχής.

•    Βασικό πλεονέκτημα είναι ότι το λίπος μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε μέρος του γλουτού, γεγονός, που με τα ενθέματα κάποιες φορές δεν είναι εφικτό.

•    Δεν υπάρχουν εμφανείς τομές, αλλά κάποια ελάχιστα σημάδια, τα οποία μετά από λίγο καιρό είναι ανεπαίσθητα.

•    Δεν υπάρχει ιδιαίτερος πόνος μετά την επέμβαση για την αύξηση των γλουτών.

•    Ο χρόνος αποθεραπείας είναι αρκετά μικρός.

•    Μπορεί να γίνουν δυο επεμβάσεις πλαστικής ταυτόχρονα, αφού παράλληλα με την αυξητική των γλουτών με λίπος μπορεί να αφαιρεθεί και ανεπιθύμητο λίπος από  άλλες περιοχές του σώματος.

•    Η πιθανότητα επιπλοκών είναι εξαιρετικά μικρή και ασήμαντη, αφού το λίπος είναι υλικό του ίδιου του οργανισμού και δεν υπάρχει πιθανότητα απόρριψης, αφού ο οργανισμός το αναγνωρίζει ως δικό του.

Μειονεκτήματα της μεθόδου είναι ότι το άτομο θα πρέπει να έχει αρκετό λίπος προκειμένου να αναρροφήσει ο ιατρός. Επίσης, ότι η δυνατότητα τοποθέτησης λίπους δεν είναι απεριόριστη στην περιοχή και εάν κάποιο άτομο θέλει μεγάλο βαθμό αύξησης ενδεχομένως να πρέπει να ξανακάνει τη διαδικασία και δεύτερη φορά. Επίσης, ένα μέρος του λίπους, το οποίο θα τοποθετηθεί, θα απορροφηθεί, ενώ το υπόλοιπο βέβαια θα διαρκέσει για πάντα.

Η διαδικασία της αυξητικής γλουτών με εμφύτευση λίπους ( ή αλλιώς καλούμενη ως αυτομεταμόσχευση λίπους ή Brazilian Butt Lift) γίνεται είτε με τοπική αναισθησία ή με επισκληρίδιο ή με γενική αναισθησία. Η παραμονή στην κλινική είναι της τάξεως των λίγων ωρών.

Ο χρόνος αποθεραπείας, καθώς και ο χρόνος που απαιτείται για την επιστροφή στην εργασία, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως το επίπεδο τοποθέτησης και το είδος της εργασίας που κάνει το κάθε άτομο. Συνήθως, ο χρόνος αυτός κυμαίνεται από 3-10 ημέρες. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο κάθισμα, το οποίο τις πρώτες ημέρες θα πρέπει να αποφεύγεται. Οι γλουτοί είναι πλήρως εμφανίσιμοι μετά από 20 μέρες περίπου.

Το τελικό αποτέλεσμα θα το έχει κανείς μετά από 6 μήνες. Ο κορσές θα πρέπει να χρησιμοποιείται 20 μέρες περίπου. Αθλητικές δραστηριότητες μπορεί κανείς να ξεκινήσει μετά από 1 μήνα περίπου. Επίσης, εφόσον η αυξητική έχει γίνει με ενθέματα σιλικόνης, θα πρέπει στο μέλλον να αποφεύγονται οι ενδομυϊκές ενέσεις στους γλουτούς, διότι μπορεί να τρυπήσουν το ένθεμα.

Η Αυξητική Γλουτών με υαλουρονικό είναι μια επιλογή που έχουμε στη διάθεσή μας λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, η οποία μας έχει δώσει τη δυνατότητα χρήσης νέων καινοτόμων υλικών. Χρησιμοποιείται σε αρκετά μεγάλο βαθμό παγκοσμίως κυρίως λόγω του πλεονεκτήματος της απλότητας της διαδικασίας.

Το υαλουρονικό που χρησιμοποιείται στην αυξητική γλουτών είναι ειδικό υαλουρονικό σώματος. Το υαλουρονικό αυτό είναι πιο παχύρευστο και διατίθεται σε συσκευασίες με μεγαλύτερες ποσότητες. Φυσικά, και οι ποσότητα του υλικού που χρειαζόμαστε σε μια αυξητική γλουτών είναι μεγάλη.

Τα πλεονεκτήματα που κάνουν ελκυστική την αυξητική γλουτών με υαλουρονικό είναι ότι:

• γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά,
• το αποτέλεσμα είναι άμεσο,
• δεν έχει χρόνο αποθεραπείας,
• η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση,
• δεν χρειάζεται προετοιμασία του/της ενδιαφερόμενου/ης,
• το υλικό μπορούμε να το τοποθετήσουμε σε οποιοδήποτε σημείο κρίνουμε, χωρίς να περιοριζόμαστε από τα ανατομικά στοιχεία της περιοχής,
• μπορεί να τοποθετηθεί διαφορετική ποσότητα σε κάθε γλουτό καθώς ο κάθε γλουτός δεν είναι ίδιος με τον άλλον και οι ανάγκες όσον αφορά την τοποθέτηση του υλικού διαφέρουν,
• δεν εμφανίζονται σοβαρές επιπλοκές και οι ελάχιστες επιπλοκές, που μπορεί να υπάρξουν, είναι πολύ μικρού βαθμού και αντιμετωπίζονται πολύ εύκολα.

Μειονέκτημα θεωρείται ότι η αυξητική γλουτών με υαλουρονικό δεν είναι μια μέθοδος με μόνιμο αποτέλεσμα καθώς διαρκεί περίπου δύο χρόνια. Βέβαια, μερικοί αυτό το θεωρούν πλεονέκτημα καθώς θέλουν να δοκιμάσουν την αύξηση των γλουτών τους με μη μόνιμο τρόπο, έτσι ώστε να δουν αν τους ταιριάζει αισθητικά κι αν είναι εντέλει αυτό που επιθυμούν, πριν προχωρήσουν σε μόνιμη αύξηση των γλουτών με ενθέματα. Η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί μετά τη διετία, εάν το επιθυμούμε.

Άλλο ένα μειονέκτημα αποτελεί το κόστος του υλικού, κυρίως όταν θέλουμε μεγάλη ποσότητα, δηλαδή όταν έχουμε μικρούς γλουτούς και θέλουμε να τους αυξήσουμε αρκετά. Το κόστος σε σύνδεση με τη μη μονιμότητα του αποτελέσματος είναι ο κύριος λόγος που η μέθοδος χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που στοχεύουμε σε μικρού βαθμού αύξηση των γλουτών ή σε διόρθωση ατελειών της περιοχής.

Η Αυξητική Γλουτών με υαλουρονικό αποτελεί σίγουρα την ευκολότερη λύση μεταξύ όλων αυτών που υπάρχουν.

Πολλά άτομα, που θέλουν να αυξήσουν τους γλουτούς τους, παράλληλα θέλουν να διορθώσουν και τη χαλάρωση. Εάν ο βαθμός χαλάρωσης είναι μικρός, τότε η αύξηση και μόνο μπορεί να τη βελτιώσει. Σε μέτριο ή μεγάλο βαθμό χαλάρωσης, η αύξηση από μόνη της δεν είναι αρκετή και χρειάζεται ταυτόχρονα να γίνει επέμβαση ανόρθωσης των γλουτών. Η ανόρθωση βέβαια έχει το μειονέκτημα των τομών, οι οποίες μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μετατρέπονται σε ουλές-σημάδια. Επειδή τα σημάδια αυτά βελτιώνονται με τον καιρό, αλλά ποτέ δεν εξαφανίζονται, θα πρέπει κανείς να γνωρίζει ότι σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχει το μειονέκτημα των σημαδιών και να το έχει αποδεχτεί.

Αντίθετα, όταν γίνεται μόνο αύξηση με ενθέματα, τα σημάδια είναι πολύ μικρότερα και πολύ πιο αποδεκτά.

Στην αύξηση με εμφύτευση λίπους βέβαια τα σημάδια είναι ανεπαίσθητα και πολλές φορές δεν διακρίνονται.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, δεν έχει κανένα νόημα ένα άτομο να προσπαθήσει να επιτύχει την ανόρθωση μόνο και μόνο προσθέτοντας όγκο στους γλουτούς, εάν οι γλουτοί του έχουν ήδη ικανοποιητικό όγκο. Η αυξητική των γλουτών απευθύνεται στα άτομα εκείνα που έχουν μικρό όγκο γλουτών και όχι σε άτομα που έχουν απλώς χαλάρωση και θέλουν να τη βελτιώσουν, ενώ ο όγκος των γλουτών τους είναι κανονικός.